Alweer een dag voorbij! En wàt een dag… De ene belevenis na de andere. Het lijkt erop dat elke bestemming begint op het Gare de l’Est. Vijf minuten lopen en je hebt een bus te pakken. Dat is wel een aardige manier van je verplaatsen – doordat je hoog zit, zie je best veel van Parijs. Meer dan van achter het stuur van een auto en zéker meer dan in de metro…

In nauwelijks vierentwintig uur zijn we al echte Parijzigers geworden. Andere tekenen van inburgering: niet meer wachten voor het rode licht. When in Rome…

De eerste stop was een klein café bij het Gare de l’Est. Croissants en ei, koffie, thee en verse jus d’orange. Heerlijk. Toen met de bus naar de Eiffeltoren. Helemaal op het puntje gestaan! Wat een uitzicht! Hier merkten we voor het eerst echt iets van de extra veiligheidsmaatregelen die nu gelden vanwege de terrorismedreiging. Als je naar de toren wilt, lijkt het even of je door de douane moet. Desondanks ging het er vrij ontspannen aan toe. Omdat we vrij vroeg waren, viel het met de rij nogal mee.

 Met de bus naar Montmartre. De schilderachtige wijk rondom de Basilique du Sacré Coeur glom van de regenbui die grotendeels op het busdak viel. Ook toen we eruit waren, bleek het meeste er naast te vallen. Via een heleboel souvenirwinkels klommen we naar de top van de heuvel. De basiliek is erg mooi en heel stil, ondanks de vele bezoekers. Een indrukwekkende kerk.

Via een omweg en nog meer winkeltjes zijn we teruggekomen bij de bushalte. Van daar konden we verder naar ons appartementje. Het begint al een beetje als thuis te voelen. Zelfs het Frans spreken begint te wennen.

De regen gaf overigens wel gelegenheid om een paar mooie foto’s te maken. Kijk, dit is er een van…