Het verkeer gisteravond was het bekijken waard. Tegen een achtergrond van etalages en reclame zoefden witte en rode lichtjes, nu hierheen dan daar vandaan, voorbij. Het verkeer in Parijs is een verhaal apart. Ik ben er nog steeds niet in geslaagd om er kop of staart aan te vinden. Meestal ben ik erg gehecht aan mijn eigen vervoer, maar voor Parijs maak ik een uitzondering.

Na het ontbijt in ons stamcafe, bus 38 genomen. Halte: Arts et Métiers. Beveiliging, kaartje kopen, naar binnen.

Het Conservatoire des arts et métiers is een bijzonder museum. De afdeling ‘voertuigen’ begint met de Arianeraket, tegenover een draagvleugelzeilboot, gevolgd door een bonte verzameling treinen, automobielen, motoren, draaibanken, elekrische artefacten en bouwkundige rariteiten. In het trappenhuis hangt de vliegmachine van Clément Ader, een apparaat van ijzer en doek dat eruitziet als een grote roze vleermuis met een verenpropellor. Dan weer terug, voorbij de ingang en de kerk in.

En toen zag ik de slinger.

Wie ‘De Slinger van Foucault’ heeft gelezen herinnert zich misschien de duizelende, paranoïde beschrijving van Eco. Mijn waarneming zal erdoor gekleurd zijn, maar ik kon het toch niet laten om me af te vragen waarom juist deze dingen hier bij elkaar gebracht zijn. De vliegtuigen van Bleriot en Breguet kijken toe hoe de slinger onverstoorbaar zijn baan beschrijft. Het is stil in de kerk, er wordt gefluisterd.

Eenmaal weer buiten blijkt de zon te schijnen.
We nemen de bus en gaan nog een rondje door de Marais, belanden bij de Pont du change en zitten even beneden op een soort jaagpad aan het water.

Eigenlijk zijn we aan de thuisreis toe. Dus nemen we voor het laatst de bus, halen onze koffers op en lopen we naar het Gare du Nord. De Thalys staat al te wachten. Tot aan Roosendaal gaat alles goed en dan: trein ontspoord bij Wouw, na een aanrijding met een vrachtwagen. Gelukkig is Marjolein er ook nog. Met een vooruitziende blik heeft ze de auto alvast gehaald. Een half uurtje later staan de poezen tegen me te mauwen dat we veel te lang zijn weggebleven. Toch wel lekker om weer thuis te zijn.