Nadat ik mijn spullen heb verzameld en gesorteerd, pak ik alles zo in dat ik in de haven geen tijd verlies met zoeken of dingen overpakken. In een tasje gaat mijn softshell jack, koekjes, drinken, camera, tablet en keyboard. Daarmee kom ik wel twee uur op zee door. De rest verdeel ik over de zijkoffers. Ik ontbijt eenvoudig bij een café in het dorp en wend dan de steven naar Dover. Dover is een bekende naam en een relatief onbekende…
O wat een heerlijkheid! Het is bewolkt als ik vertrek en een stuk koeler dan de afgelopen dagen. Ik doe zelfs even de ventilatieristen van mijn jasje dicht. Even tanken… En op weg maar weer! Op naar de South Downs. South Downs is het jongste National Park van Groot-Brittanië. Nadat meer dan 90 jaar geleden het idee werd geopperd om een National Park te creëren in grote delen van Hampshire en Sussex duurde het tot in de 1960-er jaren tot…
Na weer eens een English country breakfast te hebben genoten, Vertrok ik vanmorgen met alweer een hete dag voor de boeg. De A35 voerde me tamelijk snel door de groene heuvels van Dorset. Dorset heeft een gevarieerd landschap met hoge krijtheuvels, kalkseenruggen en vruchtbare kleivalleien. Een groot deel van de kust hoort bij het werelderfgoed ‘Jurassic Coast’, een continue opvolging van gesteenten uit het Trias, Jura en Krijt. Ik sla even af naar Corfe. Veel mensen zullen vroeger (en nog)…
Nadat ik afscheid genomen heb van Marjolein zet ik koers naar de kust. Met een laatste blik op St Michael’s Mount keer ik het roer naar de Lizard, het schiereiland aan de zuidkant van Cornwall. Lizard Point is het zuidelijkste punt van Groot-Brittannië, het laatste merkteken op mijn reiskaart. Hier staat sinds 1752 een vuurtoren en niet voor niets: honderden wrakken voor de kust geven getuigenis van de gevaarlijke zee in dit gebied. Ik vervolg mijn weg naar het oosten…
Nadat Marjolein me uitbundig had ingehaald bij Land’s End, brengen we een dagje samen door. Een stationaire etappe die de motor een dagje rust gunt. De plaats en de tijd waren perfect voor een bezoek aan St. Michael’s Mount, dus we nemen de bus naar Marazion. Het is smoorheet, maar we dragen het moedig. Een maal boven op het eiland zorgt een verkoelend briesje dat we razendsnel verbranden… St Michael’s Mount ligt in Mount Bay, ten zuiden van het plaatsje…
Port Isaac is deze zondagochtend warm en stil. Ik raap mijn spullen bij elkaar en pak ze in. Dan rijd ik de heuvel af en begin ik aan het laatste stuk van de JOGLE. Ik daal af naar Wadebridge om de Camel over te steken en volg dan de hoofdweg langs St. Columb Major. Is dit niet het gebied waar de Schaduw zijn rare avontuur met de Zwarte Pontifex beleefde? Later bevind ik me in Poldark Country. De weg volgt…
Het belooft alweer een warme dag te worden. Van mijn slaapplek in Wheddon Cross ga ik naar het noorden. De noordkust van Exmoor is spectaculair. Aan de overkant van Bristol Channel kan ik achter een mistbank nog net de kust van Wales zien. De weg is relatief gemakkelijk, met twee leuke uitdagingen: Porlock Hill en Lynmouth Hill, beide 25%. Het gaat best, zolang je maar ruimte voor je hebt. Ik krijg prachtige uitzichten gepresenteerd, waarin de zee een steeds terugkerend…
Alweer een zonnige ochtend! Hoewel ik vandaag iets later start (omdat ik bij het ontbijt een erg leuk gesprek graag wilde afmaken) kan ik me toch geen zorgen maken over de rit van vandaag. Er staan ‘slechts’ 180Km op het het programma, maar geen snelle wegen, dus ik verwacht toch een hele dag te rijden. Om te beginnen rijd ik richting Bath, een van de populairste steden van Engeland. Mijn rit erheen voert over de smalste weggetjes die nog begaanbaar…
Na een verkwikkende nachtrust en een goed ontbijt prop ik de motorkoffers weer vol. Ik neem afscheid van mijn gastvrouw en -heer en vervolg mijn reis naar het zuiden. Met het zonnetje op mijn rug is het zelfs op dit betrekkelik vroege uur al warm. De route neemt me eerst door de zuidelijke White Peak en voert me vervolgens door de Midlands. De ‘English Midlands’ zijn het industriële hart van Engeland. In de jaren ’70 van de vorige eeuw speelden…
Met het vaste voornemen om hier nog eens terug te komen neem ik afscheid van het Lake District. Het belooft een mooie dag te worden. Ik rijd nog even een paar laatste kilometers door dit prachtige gebied en buig dan af naar het zuiden. De route voert door de Yorkshire Dales. Ook van dit landschap is de basis gevormd door gletscher-erosie. Kalksteem, schalie en zandsteen verweerden tot het huidige landschap. Het wordt gekenmerkt door open veenland, afgeronde valleien, rotswanden en…