Na een verkwikkende nachtrust en een goed ontbijt prop ik de motorkoffers weer vol. Ik neem afscheid van mijn gastvrouw en -heer en vervolg mijn reis naar het zuiden. Met het zonnetje op mijn rug is het zelfs op dit betrekkelik vroege uur al warm.
De route neemt me eerst door de zuidelijke White Peak en voert me vervolgens door de Midlands.

De ‘English Midlands’ zijn het industriële hart van Engeland. In de jaren ’70 van de vorige eeuw speelden vooral hier zich de stakingsdrama’s af die de Briste autoindustrie de das omdeden. Het is een dichtbevolkt gebied met bijna 10 miljoen mensen. De tweede stad van Engeland is Birmingham, de grootste stad in de Midlands. Samen met Wolverhampton is een aaneengesloten stedelijk gebied ontstaan. Ook Leicester, Nottingham en Derby vormen een conurbatie.
Ik beleef niet veel plezier aan de drukte en de grote hoeveelheden beton en probeer er zo snel mogelijk doorheen te komen.

In Stratford-upon-Avon onderbreek ik de rit om te lunchen en het geboortehuis van William Shakepeare te bezoeken. Vanaf hier wordt het landschap weer groener: ik nader de Cotswolds.

De Cotswolds is een ‘Area of Outstanding Natural Beauty’ (AONB) in het zuiden van centraal Engeland. De Cotswold Hills vormen de kern van het gebied, rijzend vanaf de bovenloop van de Thames tot een abrupt einde boven de Severn-vallei en Evesham Vale. De Cotswolds kenmerken zich door rijk grasland, bossen en dorpjes die in het landschap opgaan, alsof ze uit de heuvels gegroeid zijn. En in zekere zin is dat ook zo: de kenmerkende honingkleurige kalksteen van de Cotswolds werd en wordt lokaal veel gebruikt als bouwmateriaal. De pittoreske omgeving staat model voor ‘good old rural England’ zoals het is films en series te zien is.
De dorpjes, landhuizen en kerken getuigen van eeuwenlange welvaart. Al sinds de middeleeuwen is de wol van de Cotswold-schapen bekend om de goede kwaliteit. Menig fortuin (en landhuis) is op wolhandel gebouwd.

De rug van de Cotswolds loopt grofweg van Stratford-upon-Avon (Warwickshire) door west Oxfordshire tot in Gloucestershire. Ook een deel van Wiltshire wordt nog tot de Cotswolds gerekend.

De route is geweldig en voert langs glooiende heuvels, rijke valleien en door dorpjes met tot de verbeelding sprekende namen zoals: Chipping Campden, Little Barrington en Casle Combe (bekend van het racecircuit). De dorpen worden verbonden door wegen met bomen of heggen langs de kant die soms plotseling openen om een prachtig uitzicht te geven.
Er is weinig wilds meer aan het land: het meeste is in gebruik. Maar op een manier die geen aanstoot geeft. Er is nog balans tussen groen en grijs – of in dit geval: geel.

Aan het eind van de dag wachten een goed maal in een gezellige pub en een comfortabele kamer. Heerlijk. Het was een lange rit van bijna 200 mijl en veel uren in het zadel. Dus nu eerst even uitpuffen!