Nadat Marjolein me uitbundig had ingehaald bij Land’s End, brengen we een dagje samen door. Een stationaire etappe die de motor een dagje rust gunt. De plaats en de tijd waren perfect voor een bezoek aan St. Michael’s Mount, dus we nemen de bus naar Marazion. Het is smoorheet, maar we dragen het moedig. Een maal boven op het eiland zorgt een verkoelend briesje dat we razendsnel verbranden…

St Michael’s Mount ligt in Mount Bay, ten zuiden van het plaatsje Marazion. Het is een granieten rots die vroeger waarschijnlijk in een bos stond. Al in de steentijd leefden hier mensen. Omstreeks 1700 v.Chr. was de zeespiegel voldoende gestegen om de baai bij vloed onder water te zetten. Door de zuidelijke ligging en de temperende invloed van de zee, heeft dit deel van Cornwall een semi-subtropisch zeeklimaat.

Een vaste gemeenschap van ca. 35 mensen leeft op St. Michael’s Mount, waaronder een aantal werknemers van de National Trust. In het kasteel wonen Lord en Lady St. Levan. Het kasteel en de tuinen zijn te bezoeken. Vooral de tuinen zijn indrukwekkend: tegen de soms loodrechte rotswanden op is een schitterende collectie rotsplanten aangeplant. Daar zitten veel sub-tropische soorten bij. Hieronder vind je een paar foto’s:

Doordat het graniet, dat in de zomer opwarmt, de warmte langzaam vrijgeeft gedurende de wintermaanden, vriest het niet op de rots. “Hooguit”, zei een van de hoveniers, “een beetje rijp op het grasveld”.

In het Cornish heet het eiland: Karrek Loos yn Koos (de grijze rots in het bos). Het bos is verzonken, maar de rots staat er nog. In de 11de eeuw schonk Edward de Belijder het toenmalige klooster op het getijde-eiland aan de benedictijnen van Mont Saint-Michel (Normandië). In de daarop volgende eeuwen, door oorlogen en opstanden, verwisselde het diverse keren van eigenaar. In 1954 schonk de derde Baron St Levan het grootste deel van St Michael’s Mount aan de National Trust, hoewel hij de bewoning (en uitbating) van het kasteel door zijn familie veiligstelde voor 999 jaar.

Er zijn opvallende overeenkomsten tussen St Michael’s Mount en het gelijknamige eiland voor de Normandische kust: beide zijn van graniet, te voet bereikbaar bij laag water, hebben een lange traditie van heiligheid, waren pelgrimsoorden en werden versterkt in tijden van strijd. Tegenwoordig zijn beide eilanden belangrijke toeristische trekpleisters.